Μια εικόνα ... χίλες λέξεις ...

Οι Αγριάνοι πριν και μετά την καταστροφική πυρκαγιά. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Το θέαμα θλιβερό. Ο χειμώνας απειλητικός. Οι πλημμύρες καραδοκούν. Ας προσπαθήσουμε όλοι μας να παρακολουθήσουμε αλλά και να βοηθήσουμε με τις διαδικασίες υλοποίησης των έργων. Όλοι μας έχουμε χρέος να βοηθήσουμε όπως μπορούμε.

Όλοι μαζί μπορούμε …

13 Αυγ 2008

« Το Δέντρο της Ζωής, το Δέντρο των Εποχών»



Εικαστικό έργο στους Αγριάνους

Στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων του ΟΠΑΝΑΛ και του Δήμου Θεραπνών, έγινε τοποθέτηση εικαστικού έργου στους Αγριάνους. Το έργο, ένα εξαιρετικό γλυπτό δέντρο από μέταλλο, το οποίο φιλοτέχνησε η γλύπτρια Καλλιρρόη Κατσαφάνα, τοποθετήθηκε δίπλα στη μεγάλη βρύση του χωριού με τα λιοντάρια και παρουσιάστηκε από την καλλιτέχνιδα το Σάββατο 9 Αυγούστου. Στη παρουσίαση συμμετείχαν η κ. Γαλανοπούλου από τον ΟΠΑΝΑΛ και ο Δήμαρχος Θεραπνών κ. Ράλλης.

Η κ. Κατσαφάνα ευχαρίστησε στην αρχή τον ΟΠΑΝΑΛ και κυρίως την κ. Γαλανοπούλουπου που της έδωσε την ευκαιρία να εκφραστεί και την εμπιστεύτηκε καθώς και το Δήμο Θεραπνών και κυρίως τον κ. Ράλλη. Επίσης ευχαρίστησε τον Κώστα Μενεγάκη που τη φιλοξένησε για μια εβδομάδα στο εργαστήριό του για την υπομονή και το μεράκι του και το Γιάννη Σκιαδά για τις τελευταίες ηλερκτροκολλήσεις που έκανε αφιλοκερδώς. Τέλος, ευχαρίστησε τους φίλους και επαγγελματίες που τη βοήθησαν με τον τρόπο τους.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο συμβολισμό του έργου:
«Ηθελα να φτιάξω ένα έργο που να εκπέμπει αισιοδοξίας, να περιέχει οικολογικά μηνύματα, να έχει κάτι το μεταφυσικό και να είναι κομψό στο χώρο. Το έργο είναι συμβολικό. Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο δέντρο. Το χρώμα του είναι συμβολικό και παραπέμπει θα λέγαμε σε κάτι ονειρικό- μεταφυσικό. Πάνω του, όπως βλέπουμε, συναντάμε όλες τις εποχές. Το χειμώνα με τα γυμνά κλαδιά, την άνοιξη με τα λουλούδια, το καλοκαίρι με τους καρπούς και το φθινόπωρο με τα λιγοστά φύλλα. Με αυτό τον τρόπο θέλω να τονίσω τον κύκλο των εποχών , τον κύκλο της ζωής και γενικότερα ότι τίποτα δεν πεθαίνει όλα μετασχηματίζονται. Τα εννέα πουλιά που έχω φτιάξει να κάθονται στα κλαδιά του είναι πουλιά της Ελλάδας, πουλιά που συναντάμε και στο Πάρνωνα και στον Ταϋγετο. Θέλω να τα ονομάσω: Ένα αηδόνι, δύο κοκκινολαίμηδες, μια καρδερίνα, ένας πυρραβασιλίσκος, ένας κούκος, ένας γαλαζολαίμης, μια σταχτοσουσουράδα, ένας κοκκινοτσιροβάκος……. Με αυτό τον τρόπο ήθελα να δείξω το συγκεκριμένο του πράγματος ότι τα πουλιά, τα δέντρα, τα ζώα έχουν πρόσωπο συγκεκριμένο και θα πρέπει να κοιτάξουμε και με συγκεκριμένες κινήσεις να κινηθούμε για την προστασία του.
Το έργο το αφιερώνω στους λιγοστούς κατοίκους των Αγριάνων, στο θάρρος τους να μένουν εδώ χειμώνα-καλοκαίρι αν και «πληγώθηκαν» σε περιούσιες ή σπίτια ίσως από τις φωτιές, άνθρωποι που με πείσμα συνεχίζουν να ζουν και να δημιουργούν στο χωριό τους. Επίσης σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάτω από αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να ξαναδώσουν ζωή στον τόπο τους.
Θα είμαι ευχαριστημένη αν με τον καιρό σιγά-σιγά οι άνθρωποι των Αγριάνων καθώς και οι περαστικοί οικειοποιηθούν το έργο, το αγαπήσουν, το αισθανθούν δικό τους και το προστατέψουν καθότι είναι και λίγο λεπτεπίλεπτο. Ευχαριστώ"